برای این کار نیاز است تا ابتدا و قبل از تولید انبوه بر روی یک نمونه به انجام آزمایش ها دست زد. همچنین با توجه به محدودیت هایی همچون منابع مالی و کمبود قطعات و ... نمی توان بر روی نمونه اصلی آزمایش کرد. بر این اساس مهندسین نمونه و مدلی از سیستم را طراحی کرده و با توجه به علم تشابه به آزمایش های مورد نظر خود اقدام می کنند.
برای استفاده از این روش لازم است ابتدا تابعی بی بعد از روابط حاکم بر جسم بدست آورد. پس از این مرحله که دیگر روابط بین متغیرها شناخته شده است نسبت به تشابه گیری اقدام می شود. که بیان صوری چگونگی تشابه بدین قرار است که:
اگر تمام پارامترهای بی بعد مربوط به مدل و نمونه واقعی یکسان باشند آنگاه شرایط جریان برای آزمایش مدل کاملا مشابه است.
در متون و نوشته های مهندسی به جای تشابه کامل نمونه های خاصی از تشابه بررسی می شوند که رایجترین آنها تشابه هندسی و سینماتیکی و دینامیکی و حرارتی می باشد           .تشابه هندسی:
در تشابه هندسی بعد طول مهم است و قبل از پرداختن به هر گونه آزمایش وجود این تشابه باید مشخص شود که تعریف آن چنین است:
مدل و نمونه واقعی تنها در صورتی تشابه هندسی دارند که تمام افعاد جسم همان مختصات سه گانه یک نسبت مقیاس خطی را داشته باشند.
به بیانی و زاویه ای دیگر آنکه تمام زوایا و جهت های جریان در تشابه هندسی یکسانند و راستای مدل و نمونه واقعی باید نسبت به محیط اطراف همسان باشند.